donderdag 23 mei 2013

Girlsnight


Mijn dochter Keet is niet echt een meisje-meisje. Sterker nog, ze wordt ongeveer drie keer per dag aangesproken als 'jongeman', 'grote broer', of 'jongen'. Vond ze dat voorheen nog niet zo erg, tegenwoordig vindt ze het wel prettig als ik dat corrigeer met iets als 'nee ze is een meisje hoor.'

Nu ze sinds dit jaar fanatiek aan het skateboarden is, worden de voordelen om een meisje te zijn helemaal duidelijk. Als jongen zou ze 'best een goeie boarder' zijn geweest. Maar zodra die andere skateboarders er nu achter komen dat Keet een meisje is, krijgt ze echt van alle kanten respect en bewonderende blikken. Veel meiden zijn er niet in het skateboardpark en al helemaal geen meisjes die zo makkelijk op hun board staan als zij.

Maar dit weekend zal dat anders zijn. Zaterdag is er namelijk voor het eerst Girlsnight bij skatepark Utrecht. Dus ik geloof het zelf haast niet, maar we gaan zaterdag voor het eerst samen een echt 'meisjesding' doen!

Normaal?


Dat je deze dingen vroeger vanzelfsprekend vond! Terwijl ik voor sommige dingen nu een moord zou doen. Misschien had ik er toen meer van moeten genieten…


woensdag 15 mei 2013

Over plannen en agendasex


Als je al moeite hebt met je eigen agenda bijhouden, dan is het leven als moeder in een gezin een hele uitdaging. Je hebt niet alleen meer je eigen dingen waar je op het goede tijdstip op de juiste dag moet komen, maar hebt ook nog rekening te houden met de activiteiten van je wederhelft (zodat de kinderen niet onverwacht moederziel alleen op de opvang zitten). Én je hebt te maken met de steeds voller wordende agenda van je kinderen.

“Ik ga trouwens vrijdagochtend naar die zweefmevrouw voor mijn hooikoorts,” zeg ik net tegen Henno. Niet om agendatechnische redenen, vrijdag is immers zijn partime-dag, maar puur ter informatie. “Oh is zijn reactie. Ik heb die afspraak met die orthopeed hè vrijdag. Dat hadden we afgesproken.” Ergens kan ik mij wel herinneren dat we het hier over gehad hebben, maar de datum en tijd heb ik toen nergens genoteerd. Gelukkig is zijn afspraak pas om 12.00 uur dus dat zit elkaar niet in de weg en ik kan vrijdag best even tussendoor thuis zijn op mijn werkdag rond dat tijdstip.

Eerder vandaag verscheen de groeps-whats app van de moeder van Wout op mijn beeldscherm: “Zeg, ook gezellig voor de ouders: wie loopt mee met de 4-daagse? Weer eens niet goed op de info gelet en morgen deadline.” Stom. Mailtje over vierdaagse wel voorbij zien komen. Geen actie op ondernomen. Keet blijkt wel eens mee te willen doen. Als een gek zoek ik het inschrijfformulier op in de mail en hoop dat ik niet alsnog te laat ben met inschrijven. Maar dat komt vast goed. Eigenlijk komt het altijd wel goed. Zo stond Keet ook best leuk op de schoolfoto, ondanks dat ik pas achteraf hoorde dat de fotograaf die dag kwam. En meestal hoor ik ook net op tijd dat school een studiedag heeft. Net op tijd. De avond ervoor dus.

Soms doe ik mijn best om ook eens een romantisch weekendje te plannen. Dat is tenslotte goed voor je relatie. En vriendinnen van mij kunnen dat ook heel goed. “We zijn dit weekend samen in Rotterdam,” aldus vriendin A. “We gaan volgende week eindelijk weer even samen weg, naar Rome” (vriendin B). En op Facebook zie ik C zelfs een hele week op Ibiza zitten met haar lief. Zo’n poging doe ik dus ook af en toe. Maar ook dat blijkt niet eenvoudig. Want er zijn voetbalcompetities en skateboardlessen waar je rekening mee moet houden. Afgelopen weekend hebben we weer een poging gedaan. Teun en Keet gingen bij schoonzus en neefjes logeren en wij -na het bezoek aan een bruiloft- overnachten in een leuk hotel in het romantische Nijkerk. Een feestje samen, een hele nacht én als bonus nog uitslapen ook. Goed geregeld. Tot schoonzus een berichtje stuurde dat we de kinderen pas wat later konden afleveren vanwege een begrafenis en ik me realiseerde dat we de volgende ochtend al weer vroeg op moesten. Want ik had máánden geleden kaartjes gereserveerd voor HET Thomas-de-trein-weekend in het Spoorwegmuseum. Het werd een kort, doch zeer romantisch, weekend weg. The story of our life.
Plannen, agenda’s. Het is niet ons ding. Gelukkig komt het meestal wel goed. Maar je snapt dat wij niet het stel zijn dat aan agendasex doet!