maandag 27 april 2015

Duitsland

Ik was dit weekend in Duitsland met Keet. Op zaterdagavond zat ik op een bank met een jongen te praten die Ollie heette. Hij vertelde wat alle tatoeages op zijn lichaam betekende. Hij had veel te vertellen aan de wereld en dat deed hij met zijn tattoo’s. Ik moest daar een beetje om lachen en vertelde dat ik dat toch liever via mijn boeken en blogs deed.


Het huis waar we logeerden was in de middle of no where. In de tuin was een skateboardpool en onze gastheer was Martin. Hij ontdekte 15 jaar geleden het ‘fingerboard’ en begon de fingerboard-fabriek  Blackriver in Schwarzenbach. Daarnaast verdient Martin zijn geld met het aanleggen van betonnen skateboardparken.

Keet was uitgenodigd door haar grote voorbeeld Candy Jacobs om mee te komen naar Candy’s sponsor in Schwarzenbach. En zo belandden we in een nieuwe wereld. In een gebied waar amper iemand lijkt te wonen. De dorpen leken uitgestorven, geen winkel was open. Maar nergens zag ik zoveel skateboardparken zo dicht bij elkaar.

We bezochten samen met Martin alle parken die hij had gebouwd. Mijn voornemen om het hele weekend te gaan schrijven terwijl de dames zouden skateboarden, leek niet te gaan slagen. Met je laptop in de wind bij een buitenbaan gaan zitten is ook zo wat. Keet spoorde mij aan ook te gaan skaten. Enthousiast prees ze iedere poging die ik deed.

Het huis van Martin bleek een zoete inval. Een huis vol met kunst, met skateboards en fingerboards. De andere gasten waren niet echt van het praterige soort. Mijn Duits was niet goed genoeg om hen aan het praten te krijgen. Gelukkig kon Ollie goed Engels en had hij veel te vertellen. Gelukkig bleken Candy, Keet en ik een topteam te zijn met zijn drieën.

Op zondag bezochten we de fingerboard-fabriek en de hal waar het wereldkampioenschap fingerboarden werd georganiseerd. In de hal van de fabriek werden ‘curbs’ geplaatst en ontstond een binnenpark. Keet en Candy deden nog wat tricks en schoten nog wat filmpjes en Ollie vertelde dat hij uiteindelijk ook tekst in zijn gezicht wilde tatoeëren. Zodra hij wist welke boodschap dat moest zijn.

Om 15.30 uur was het tijd om weer richting Nederland te vertrekken. We namen afscheid van onze nieuwe vrienden. Van een nieuwe wereld en een nieuwe ervaring. Laat je nooit vertellen dat het leven saaier wordt als je kinderen krijgt. Anders wordt het wel.

Lieve Candy, lieve Keet, dank dat ik onderdeel mocht zijn van dit avontuur.

Candy maakte een mooie edit van dit weekend (oftewel een skatboardfilm) waar ik ook mijn debuut maak als skateboarder. Wil je de film zien? Klik hier (hij duurt 3.42 minuut).

Hieronder verder een paar foto's van het weekend. Op Instagram ook mijn eerste moves ;)

 

















Skaten in de achtertuin van Martin


































































Wat je doet tijdens een pitstop...

En..... mijn poging











zondag 19 april 2015

Mama zijn is niet altijd fijn

Ik werd geïnterviewd door het Vlaamse blad Knack Weekend over het waarom van de Club van Relaxte Moeders en de eerlijkheid over het moederschap. De meiden van de leuke pagina The Gentlemom deden ook mee, samen met Lieve Van Weddingen, auteur van het boek Mijn baby lacht. Nu ik nog, en de dames van Charlie Magazine.

Als je dit op je telefoon lees, kun je de pagina's hieronder het beste opslaan als afbeelding en vanuit je fotoalbum lezen!