vrijdag 25 juli 2014

Rondje


‘Teken maar een rondje,’ zegt de mevrouw van het consultatiebureau tegen Teun. Het is zijn laatste bezoekje hier, want volgende maand wordt hij vier. De dokter tekent zelf een keurig rondje en geeft Teun een potlood. Op dat moment schieten er ongeveer twintig gedachten door mijn hoofd, variĆ«rend van ‘oh shit we hadden toch vaker thuis moeten tekenen’ tot ‘weet hij eigenlijk wel hoe hij een potlood moet vasthouden’ en ‘straks gaat ze ook nog vragen of hij al kan knippen.’
Teun pakt het potlood aan en zet voorzichtig een paar lichte krassen naast het rondje van de dokter.
Met samengeknepen billen wacht ik op het oordeel.
‘Dit kunnen meisjes vaak al eerder dan jongens,’ zegt de arts vriendelijk. En ze begint een heel verhaal over haar eigen zoon die nog geen schaar kon vasthouden toen hij naar de basisschool ging en dat ze als kleuter helemaal niet met hem had geoefend met tekenen, terwijl ze dat wel altijd aan de ouders op haar consult vroeg.
Ik ga opgelucht naar huis. En neem voor de zekerheid toch wat tekenspullen mee op vakantie.