zaterdag 20 december 2014

Avontuur

Het was een tijdje rustig op het babyfront. Maar nu zijn er opeens weer allemaal zwangeren om me heen! Wat een verrassing, wat een feest. Lieve vrienden die langskomen en zeggen dat ze ‘iets te vertellen’ hebben. Ik denk terug aan tien jaar geleden. Voor het eerst zwanger. Veel sneller dan verwacht. Ik vond het spannend om het te vertellen aan de mensen om ons heen. Voelde niet direct het ‘grote geluk’ terwijl iedereen om me heen zo blij voor ons was. Maar zoals alle clichés rondom zwangerschappen en kinderen krijgen, is het ook waar dat die negen maanden niet voor niets zijn. Nou ja, negen maanden…. Na 35 weken beviel ik van een veel te klein meisje met lange benen. Wat waren we verliefd op dat mini-mensje in  dat glazen bakje op de couveuse-afdeling. En wat waren we prettig naïef en onwetend.

Wist ik veel, wat de hormonen doen die vanaf dan bezit van je nemen. Dat die ervoor zorgen dat je opeens de behoefte krijgt om een sjaal te breien, terwijl je voor die tijd nooit  een breinaald hebt aangeraakt. Dat het je snel veranderende hormoonhuishouding is die ervoor zorgt dat je na drie dagen alleen maar kunt huilen, ook al ben je eigenlijk heel gelukkig. Dat het de overload aan oxitocyne was die ervoor zorgde dat ik alleen maar bij dat kleine meisje wilde zijn, terwijl ik gezworen had om niet te veranderen. Dat ik heus geen saaie muts zou worden. Dat het niet alleen door de gebroken nachten kwam dat seks wat minder hoog op de agenda stond, maar dat de natuur daar ook een handje aan meehielp door je testosteron tijdelijk terug te schroeven? En dat dat ALLEMAAL HEEL NORMAAL is?

Wat is het een avontuur dat we sindsdien hebben meegemaakt. Een avontuur waar geen wereldreis tegenop kan. Een reis met hoge pieken en ook diepe dalen. Een kind krijgen is echt een ‘life changing event’. Eentje die van te voren niet te bevroeden is. Ik kijk naar mijn lieve vriendinnetjes wiens buiken nu langzaam dikker worden. Die hun eigen avontuur aangaan. Ik zou ze alles wel willen vertellen over mijn eigen avonturen, maar hou me in. Ieder zijn eigen tempo, ieder zijn eigen reis. En pas als ze écht moeder zijn, pas dan…. mogen ze van mij Relax Mama lezen, waarin de tips staan die ik toen van wijze moeders om mee heen kreeg. Of die ik eigenlijk wel had willen krijgen.

Dit blog verscheen eerder dit jaar op de site De Wereld van Snor.
























Pagina uit mijn boek Relax Mama met illustratie van Moniek Paus van Studio Pomp.

zondag 14 december 2014

Fit – Je best doen

Soms zijn er teksten die ik best zelf had willen schrijven. Zoals deze songtekst van Fit. Die had ik graag voor Teun geschreven. 


MC Fit – Je best doen
Echt niet meer dan alleen maar je best doen.
Je hoeft je echt niet te bewijzen.
Want ik weet hoe je bent.
Als je ergens mee zit, denk alleen maar aan dit.
Je hoeft je echt niet te bewijzen.

Eet, drink, slaap, leef, geloof wat je wil superheld zweef.
Word wat je wilt superheld streef.
Die kleine die altijd zichzelf bleef.
Want soms lijk je net papa op z'n beste dag en vaak beter geloof me.
wat ik bereik na een flinke pas doe jij in meters geloof me en wat is nou de zin van het leven. mmm
Ik zeg je eerlijk papa weet het ook niet damn, ik kan je beste mama voor je vragen als je wil maar ik zeg je eerlijk mama weet het ook niet.
Dus moet je zelf even moeten kijken mattie.
Je zou het voor je zelf moeten checken.
Natuurlijk help ik je zoeken, maar volgens papa ga je best lekker.

Echt niet meer dan alleen maar je best doen.
Je hoeft je echt niet te bewijzen.
Want ik weet hoe je bent.
Als je ergens mee zit, denk alleen maar aan dit.
Je hoeft je echt niet te bewijzen.
En soms kunnen dingen misgaan.
Dat hoort nou eenmaal bij het leven want anders is er niks aan.
en natuurlijk moet je opstaan maar alles op zijn tijd tijgertje en de herinneringen opslaan.
Ik zie mezelf in je streken, je moeder in je smile combinatie van je ouders maar met je eigen style.
Je eigen kleine smaakje.
Hoe je soms verdwijnt in je eigen fantasie dat raakt me.
Gefascineerd hoe je leert misschien wel wanneer het lukt als je het maar probeert.
Je had papa moet zien strijden, zien vallen en uitglijden
Vergelijken met je gekke pa ben je perfect. Daarom neem ik alles serieus wat je zegt en daarom neem ik alles serieus wat je vraagt. Neem je pa niet altijd serieus als ie klaagt. Echt!

Echt niet meer dan alleen maar je best doen. (5x)
Je hoeft je echt niet te bewijzen.
Want ik weet hoe je bent.
Als je ergens mee zit, denk alleen maar aan dit.
Je hoeft je echt niet te bewijzen.

Echt niet meer dan alleen maar je best doen.
Je hoeft je echt niet te bewijzen
Want ik weet hoe je bent.
Als je ergens mee zit, denk alleen maar aan dit.

Je hoeft je echt niet te bewijzen.

'Je best doen' staat op Glen Faria, het debuutalbum van Fit.

woensdag 3 december 2014

Relax Papa Sinterklaasgedichten

Ah fijn, Sinterklaas is ook dit jaar de vaders niet vergeten....

Relax Papa Sinterklaasgedicht 2014

Wat ben jij toch een geweldige vent
helemaal sinds je vader bent.
Sint vindt het te gek om je in die rol te zien
en is zelfs wel wat jaloers misschien.
Slechts enkele dagen per jaar is het voor hem raak
maar voor jou is het inmiddels een gewone zaak
jij bent nu elke dag die kindervriend
die ieder kind eigenlijk verdient.

Had jij voorheen interesse in heel andere dingen
Sint hoort jou nu ook kinderliedjes zingen
Tja rock en dance hoor je eigenlijk liever
en vroeger was je misschien ook wat sportiever.
Maar ook al zie je de kroeg nu iets minder frequent
dat wil niet zeggen dat je saai geworden bent
Vraag dat maar bij die kabouter van je na,
die vindt jou namelijk een held en de
allerbeste papa!

Veel liefs,

Sint en Piet

Relax Papa Sinterklaasgedicht 2013

Eerst was je het kind, zoontje van
Toen werd je iemands vriend of man
En nu sinds een tijdje
Nog een rol erbij in 't rijtje
Je bent een vader, een echte pa
Denkt nu over andere dingen na
Hebt stoeimateriaal erbij gekregen
Wat een mazzel, wat een zegen

Van poep pies en plas schrik jij al lang niet meer
Of van voorlezen keer op keer
Je bent er inmiddels ook aan gewend,
Dat je minder snel de deur uit bent
Want steeds als je denkt te kunnen vertrekken
Moet er nog een z'n jas aantrekken
Of is er een z'n schoenen kwijt
En zo gaat dat de hele tijd

Soms schiet je wel eens uit je slof
En dat vind je dan zelf niet tof
Ook al sla je jezelf wel eens voor de kop
Vaak los je het wel met grappen op
Misschien ben jij niet de man die hier graag over praat
Maar jij bent de beste vader die er bestaat!


Liefs,
Sint en Piet

 

dinsdag 2 december 2014

Relax Mama Sinterklaasgedichten


Relax Mama Sinterklaasgedicht 2014

Sint wil je graag vertellen dat hij trots op je is
want wat jij doet is geen kattenpis
al die ballen die jij in de lucht houdt
vind je het gek dat je niet altijd alles onthoudt?

Alhoewel je soms misschien denkt
dat je bij de bevalling hersencellen verloren bent
beschik jij je ondanks de vele gebroken nachten
toch echt over superwomen-krachten.

Dat moeder zijn brengt het beste in jou naar boven
ook al wil je dat soms zelf niet geloven
want dat wondertje stelt je soms ook op de proef
en ja, dan loopt het af en toe wat stroef.

Maar dan is er altijd weer de volgende dag
waarop dat moppie je begroet met de mooiste lach
Relax Mama! zeggen de Pieten daarom in koor,
wat je ook doet, jij bent en blijft de beste moeder hoor!

Veel liefs,
Sint en Piet


Relax Mama! Sinterklaasgedicht 2013

De Sint kijkt vol bewondering naar jou,
Wat ben je toch een geweldige vrouw!
Je rent, je vliegt de hele dag,
Soms met een grimas, maar vaak met een lach.
’s Ochtends kids het bed uit, kleren aan,
Zodat iedereen op tijd naar de juiste plek kan gaan.

Dan buffel je de hele dag in of buiten huis,
En maakt het ’s avonds weer gezellig thuis.
Nu maar hopen dat iedereen het eten lust,
En of er geen ruzietjes moeten worden gesust.
Ach dan zet je ze gewoon even voor de tv
En kijk je zelf gezellig mee.

Tot ze braaf naar bed toe gaan,
En hopen dat er geen drama’s ontstaan.
Want dan is de tijd voor jezelf aangebroken,
Als er tenminste niet nog een klein monster gaat spoken.
Ach het is maar een fase denk je dan,
En net zo makkelijk verander je je plan.

Maar Sint weet best dat dat niet altijd makkelijk is.
Nee, moeder zijn is geen kattenpis.
Daarom heeft hij een goed cadeau voor jou bedacht.
Iets waar je hopelijk heel hard om lacht.
Een boek waar je waarschijnlijk veel in herkent,
Omdat je net als die anderen ook de beste moeder van de wereld bent!

Veel liefs,
Sint en Piet

                                



dinsdag 18 november 2014

Ja - Nee

Gisteren ontving ik de Wijckwijzer in mijn mailbox; de nieuwsbrief van de school van Keet. In het begeleidend mailtje stond: ‘Bijgaand treft u de Wijckwijzer van november aan. Daarnaast ontvangt u informatie over gitaarlessen in de wijk.’ Nieuwsgierig open ik de bijlage over de gitaarles. Vorig jaar deed Keet mee aan het muziekproject ‘Muziek in West’ en ik ben benieuwd of er een vervolg op komt. Maar niets daarover. Het blijkt een flyer te zijn van Ger en Daniel die een muziekschool in de wijk zijn begonnen. Inclusief aanbieding van gratis proefles en andere voordelen.

Ik stoot Henno aan die naast mij zit en uit mijn verbazing over deze reclame in mijn mailbox. ‘Maar hé’, zeg ik, ‘misschien kunnen we bij de volgende Wijckwijzer wel een flyer doen over skateboardlessen. Of misschien ook een foldertje van Keets gitaarleraar Johan. Die trouwens wel een paar euro meer vraagt dan Ger en Daniel voor een half uurtje les.’ Ik raak op dreef. ‘Of we kunnen in de begeleidende mail laten opnemen dat deze Wijckwijzer mede mogelijk wordt gemaakt door de club van relaxte moeders. En dan is het ook wel aardig om te vermelden dat het bier bij de Nettorama deze week in de aanbieding is.’ Hoe meer ik erover nadenk hoe vreemder ik het vind.

Ik kan beter een Ja/Nee-sticker op mijn mailbox plakken: nee, geen reclame meer, ja, wel nieuwsbrieven. Voor het geval er wel een nieuwe muziekproject start.


maandag 20 oktober 2014

Stommerd

Oh wat is het toch fijn, om een zoontje te hebben dat je meerdere keren per dag de liefde verklaart. Bij voorkeur in een overvolle rij voor de kassa. Alhoewel ditzelfde schatje mij de laatste dagen ook regelmatig boos voor 'stommerd' uitmaakt ;)


vrijdag 25 juli 2014

Rondje


‘Teken maar een rondje,’ zegt de mevrouw van het consultatiebureau tegen Teun. Het is zijn laatste bezoekje hier, want volgende maand wordt hij vier. De dokter tekent zelf een keurig rondje en geeft Teun een potlood. Op dat moment schieten er ongeveer twintig gedachten door mijn hoofd, variërend van ‘oh shit we hadden toch vaker thuis moeten tekenen’ tot ‘weet hij eigenlijk wel hoe hij een potlood moet vasthouden’ en ‘straks gaat ze ook nog vragen of hij al kan knippen.’
Teun pakt het potlood aan en zet voorzichtig een paar lichte krassen naast het rondje van de dokter.
Met samengeknepen billen wacht ik op het oordeel.
‘Dit kunnen meisjes vaak al eerder dan jongens,’ zegt de arts vriendelijk. En ze begint een heel verhaal over haar eigen zoon die nog geen schaar kon vasthouden toen hij naar de basisschool ging en dat ze als kleuter helemaal niet met hem had geoefend met tekenen, terwijl ze dat wel altijd aan de ouders op haar consult vroeg.
Ik ga opgelucht naar huis. En neem voor de zekerheid toch wat tekenspullen mee op vakantie. 





maandag 30 juni 2014

Lieve oppas


Het is maandag. De dag waarop ik niet werk. Nou ja, waarop ik meestal niet werk. Maar de laatste weken zijn hectisch, dus ik heb de laatste paar maandagen nogal eens oppas ingeschakeld, om toch wat bij te kunnen werken. Maar vandaag niet. Vandaag beklim ik de Mount Everest aan wasgoed. Terwijl Teun in ons bed Dora kijkt, concentreer ik me op spijkerbroekjes maar 98, t-shirts maat 132 en boxershorts in alle maten.

Plots plopt er een melding in het scherm van mijn iPhone. “11.00 uur briefing websiteteksten”. Shit. Een afspraak!? Die stond in mijn hoofd en in mijn laptop op dinsdag.
Direct bel ik de bewuste klant.
“Hadden wij die meeting vandaag?”
“Ja, die hebben we nu.”
“Oh shit, ik sta de was op te vouwen, ik dacht dat hij morgen was.”

Na een korte kortsluiting in mijn hoofd, handel ik snel. En binnen drie minuten kan ik de klant terugbellen dat ik alsnog kan komen. Onze oppas Mariska is de redder in nood. Ze heeft die dag toevallig niets anders staan en kan een half uur later bij ons zijn.

Fluitend rij ik over de A2 richting Amsterdam voor de afspraak. Geen stress meer nu ik weet dat Mariska er is en eigenlijk blij dat die afspraak vandaag is, zodat ik morgen ongestoord een hele dag kan schrijven. Wat is het toch fijn om een Mariska te hebben. Al mijmerend in de auto over dit geluk vraag ik me af of er eigenlijk een ‘dag van de oppas’ bestaat.

Ik gooi mijn #dtv op twitter en leer die dag dat de ‘dag van de leidster’ wel bestaat, maar die van de oppas niet. Een idee is geboren. Als frontvrouw van de Club van Relaxte Moeders kan ik deze kans niet laten liggen. Want wat is er nou relaxter dan een fijne oppas hebben? Zo één waar je kinderen mee weglopen, één die je uit de brand helpt als je een afspraak bent vergeten of je je week te vol hebt gepland. De oppas die ervoor zorgt dat je af en toe weer eens iets romantisch kan doen met je man. Die grappige whats’appjes stuurt van haar en je peuter als jij aan het werk bent. Als je er zo één te pakken hebt, dan moet je die ook af en toe eren. En af en toe iets extra’s geven en laten weten dat ze de beste is.

Dus zo ontstond de dag van de oppas. En een dag van de oppas is natuurlijk geen goeie dag als er niet een verkiezing aan verbonden is, en een boek. En zo had ik diezelfde dag er nog meer werk bij. Want zo’n boek moet ook geschreven worden. En gelukkig doe ik dat nog altijd honderd keer liever dan was opvouwen.

Noteer nu:
21 september De Dag van de Oppas met:
- verkiezing 'Oppas Van Het Jaar 2014'
- lancering van het invulboekje 'Lieve Oppas'

Allemaal tijdens Festival Snor op Camping De Lievelinge.

Ik hoop jullie daar te zien. Mét oppas!

PS: Natuurlijk ga ik jullie na de zomervakantie heel uitgebreid hierover informeren. Zodat je er ook achter komt hoe je je oppas kunt opgeven en zo.

-       

zondag 29 juni 2014

Doorzetter


Henno en ik stonden langs de lijn van het voetbalveld, terwijl Keet een wedstrijd speelde. Het ging er niet echt fanatiek aan toe. Ze deed eigenlijk maar wat. We moesten er wel een beetje om lachen. We wisten dat ze best beter zou kunnen, als ze beter haar best zou doen. Maar Keet hield wel van makkelijk zagen wij. Op school deed ze het goed, maar als het makkelijk kon was het ook prima. “Ze is niet echt een doorzetter hè,” concludeerde ik.

Aldus een jaar of twee geleden. Inmiddels weten we beter. Als er iemand kan doorzetten is het Keet. Elke dag fietst ze na school naar Skatepark Utrecht. Uren achter elkaar kan ze op een truc oefenen tot ze hem kan. Sinds ze het skateboarden heeft ontdekt, zien we een ander kind. Iemand die weet wat ze wil, die weet wie ze is. Niet alleen op het skateboard, maar ook op school. Ze durft haar eigen pad te trekken en zelfs met tafels oefenen snapt ze een stuk beter dat het echt helpt als je even je schouders eronder zet.

Gisteren stond ik weer ‘langs de lijn'. Nu aan de kant van de skateboardbaan. In Skateland Rotterdam werd voor het eerst het NK junioren georganiseerd. En daar stond ze. Aan de rand van de baan. Klaar om in te droppen. Om de jury een minuut lang haar beste trucs te laten zien. Volledig geconcentreerd en heel nauwkeurig doet ze een ‘rock to fakie, ‘no comply’, ‘olliet’ ze van de ‘stairs’, landt ze een ‘half kab rock ’n roll’ en juicht iedereen als de ‘Fakie Big Spin’ lukt. Ik sta te snotteren langs de kant. Ze rijdt de perfecte run. Ze is het enige meisje in het toernooi en wordt aan het einde van de dag derde van Nederland. Ik ben megatrots.

Moraal van dit verhaal. Oordeel niet te snel. Zelfs niet over je eigen kind. Misschien zit er meer in dan je denkt, maar heeft hij of zij het gewoon nog niet gevonden.

Wil je Keet wel eens in actie zien? Op haar blog vind je wat filmpjes!

donderdag 5 juni 2014

Hogeschool voor Moederschap

Ik blog sinds vandaag voor TPO Magazine. Hun artikelen (dus ook die van mij) zijn te lezen in Blendle, de nieuwe online kiosk. M’n eerste blog heet ‘Hogeschool voor moederschap’ en begint zo:

Ze zaten met kort haar en afhangende mondhoeken bij het zwembad. Lazen allemaal ‘Godinnen van de Jacht’ van Heleen van Royen en zeiden heel vaak ‘nee’ tegen hun kinderen. ’s Avonds zaten ze zwijgzaam met man en kinderen te eten. Het zou voorlopig mijn laatste vakantie alleen met Henno zijn, zonder kinderen. Ik was zeven maanden zwanger en keek bevreesd naar wat mij te wachten stond. ……



Als je interesse hebt om het te lezen in Blendle, dit is de link: 
https://blendle.nl/#item/bnl-tpomagazine-20140605-65387

zondag 27 april 2014

De belofte


Ik sneed broccoli en dopte boontjes en vroeg aan hem of we nog rijst hadden. Hij keek niet naar de rijst, maar verlekkerd naar mij en ik kreeg het warm. Door het open raam hoorde ik de wieltjes van het skateboard van dochter Keet. Ik weerde hem af met een schalks lachje en knikte naar buiten. Hij schonk een glas wijn voor me in. Er hing een belofte naar de avond in de lucht. Het ging regenen en Keet kwam binnen.

Na het eten ging hij onverwacht en spontaan naar een concert. Ik dacht aan de belofte, maar wilde ook slapen. Na twee slechte nachten met de peuter wilde ik die nacht wat uren inhalen. En niet wachten op de man die thuis komt na een concert. Dus ik beloof hem voor vertrek een seksdate op zondag.

‘Verpak je afwijzing een beetje feestelijk’, schrijf ik in Love Mama!

Vandaag is het zondag.
Voor Love Mama interviewde ik seksuoloog Winnie Hendriks. Een van haar tips was: ‘Denk seks: verleid jezelf om gedurende de hele dag af en toe positieve gedachtes over seks te hebben. Kijk naar mooie mensen of fijne dingen en sta open voor seksuele prikkels.’ Een blog schrijven erover helpt ook. Ik ben vanavond even niet bereikbaar!





Ik schreef het boek Love Mama! omdat ik ervaren heb dat het niet altijd makkelijk is om je wellustige ik te blijven voelen als je één, twee of nog meer kinderen aan je been hebt hangen. In Love Mama! kun je lezen dat dat niet zo vreemd is en dat je daar niet van hoeft te schrikken. Als je net vader en moeder bent geworden gebeurt er zo veel, dat je relatie misschien even niet op één staat. En dat is prima. Als je de draad ook maar weer oppakt. Love Mama geeft 101 tips en inzichten om het vlammetje brandend te houden. “Bevrijd je innerlijke stoeipoes”, “Gun en bewonder je bent beiden bijzonder”. Het is tijd voor de liefde en wat spanning in dat bed.. of.. nou ja… in ieder geval een voorzichtige poging. Love Mama!

Deze column verscheen eerder op mamadesk.nl.
De illustratie komt uit Love Mama! en is van net als alle andere illustraties van Moniek Paus.

zaterdag 19 april 2014

Liedje voor Teun




Jij verstoort m’n nachtrust,
jij vervuilt m’n huis,
je negeert m’n vragen en
vult m’n dagen
geen moment voor mezelf
zelfs niet op de wc
maar je hoort me niet klagen
het was mijn eigen idee



Ik ben regelmatig
nooit meer jouw vriend
je gooit met m’n eten en
laat vieze scheten
je hebt moeite met delen
alles is van jou
en juist als ik haast heb
roep jij ‘wacht nou’

Maar je geeft lieve kusjes, zoals niemand ze geeft
Je bent de enige op aarde die ik alles vergeef
Je geeft natte kusjes, zoals niemand die geeft
Jij stal m’n hart, je bent de zoon voor wie ik leef

Ik vergeet m’n sleutels
val in slaap voor tv
heb al dagen niet gedoucht
omdat ik steeds iets anders moest
ik zeg ‘doe voorzichtig’
tien keer op een dag
maar je hoort me niet klagen
want ik weet dat dat niet mag

Ik verlies veel te vaak
op een dag mijn geduld
sta je bed te verschonen
troost na boze dromen
baan mijn weg door de lego
en keer op keer
juist als alles schoon is
valt die beker weer

Maar je geeft lieve kusjes, zoals niemand ze geeft
Je bent de enige op aarde die ik alles vergeef
Je geeft natte kusjes, zoals niemand die geeft
Jij stal m’n hart, je bent de zoon voor wie ik leef

vrijdag 11 april 2014

Altijd 33


Vandaag is het al weer tien jaar geleden dat we Ida verloren. Afgelopen jaar schreef ik in mijn Kleinkunstcursus dit liedje voor haar. 



We waren jong, 18 jaar,
jij kort, ik lang haar,
we renden, we lachten,
we feesten op grachten
Woonden samen in een huis
Voelden ons daar samen thuis
Soms weken studeren
Goed eten, presteren



We zwommen en klommen
En niks kon ons bommen
Ieder eigen vriendinnen
Jij meer drang om te winnen
Jij een zwemmer, een renner
ik altijd al de penner
Samen maakten we chili
En we leken familie

En samen stonden we voor de spiegel,
samen voor het slapen gaan.
We trokken samen gekke bekken
Om zo rimpels tegen te gaan.

Ons diploma gehaald
Nu managers, goed betaald
In mantelpakjes naar kantoor
Wij gingen het maken hoor
Goeie banen en een auto,
Flessen Champagne of Merlot,
Toen vertrok je uit ons stadje
Samenwonen met je schatje

Maar wij bleven rennen
Zeven heuvels verkennen
Dam tot dam in ons zak
Hezen we ons in duikpak
In de winter naar de sneeuw
Mocht ik toch gezellig mee
We dronken, we klonken
En werden stomdronken

En samen stonden we voor de spiegel,
samen voor het slapen gaan.
We trokken samen gekke bekken
Om zo rimpels tegen te gaan.

Toen kwamen er wolken
Jouw dromen bevolken
Twijfels over alles
Werk, liefde en lovers
Uren konden we bellen
Ik luisteren, jij vertellen
Over allerlei angsten
Voor jezelf werd je ‘t bangste

Het spook in je hoofd
Werd maar niet gedoofd
Zoek hulp riep ik toe
werd jouw zorgen moe
Tot je zomaar verdween
niemand wist waarheen
we zochten en wachten
jij had andere gedachten

En samen stonden we voor de spiegel,
samen voor het slapen gaan.
We trokken samen gekke bekken
Om zo rimpels tegen te gaan.

Je werd pas gevonden
Toen we niets meer konden
Nooit meer samen, niet lachen
Geen bergen afraggen
Niet rennen, niet zwemmen,
geen gekke bekken meer trekken
Een rimpel meer ga jij niet krijgen
Je zult altijd 33 blijven.

vrijdag 4 april 2014

Biecht

En? Heb jij ook nog iets op te biechten?


zaterdag 15 maart 2014

Perfect getimed



Doutzen Kroes is zwanger van haar tweede kindje. Ze krijgt ‘de perfect getimede baby’, aldus de Privé.

Ik kan dat niet, baby’s timen. Die van mij gooiden steeds roet in het eten. Keet was op alle fronten veel vroeger dan verwacht. En doordat ik daarna een paar jaar de tijd nodig had om mezelf bij elkaar te rapen (ik was een tijdje niet zo relaxt) was er nog even geen ruimte voor een tweede. Tegen de tijd dat wij bedachten dat een tweede welkom was, bleek die niet te komen. Ik timede wat af. Maar het zat er niet in. Wij besloten dat het met z’n drieën ook leuk was, en prompt besloot Teun dat het toch zijn tijd was. En zo kreeg Keet zes jaar na haar geboorte toch nog een broertje.

Vorige week zat ik na afloop van een schrijfworkshop in een verlaten cursuszaaltje nog wat werk af te ronden, toen twee medewerkers van het zalencentrum het zaaltje kwamen opruimen. Al kletsend over collega’s ruimden ze de stiften en koffiekopjes op. Ze roddelden over hun collega Paul die net vader was geworden. ‘Als dat kind tien is, is hij al vijftig!’ riep de een. Ze waren het er beide over eens dat dat wel heel oud was. Ik geloof dat ze hem al met een rollator langs het voetbalveld zagen staan. ‘Goh, dat heb ik ook,’ bedacht ik me toen hardop. Ze keken me verschrikt aan. Alsof het meubilair plotseling ging praten. ‘Ik ben ook vijftig als mijn zoontje tien is.’ Ze probeerden het een soort van goed te maken door te zeggen dat je dat echt niet zou zeggen. Ik kon het niet laten om ze toch duidelijk te maken dat het leven nou eenmaal niet te plannen valt. Ook al denkt de Privé van wel. Dat het leven loopt zoals het loopt. Misschien had Doutzen het ook allemaal wel heel anders in haar hoofd. 


zondag 23 februari 2014

Lovely Day


We gingen ’s ochtends naar het zwembad met je vriendinnetje Olivia. Aten patat met ketchup. ’s Middags gingen we met de trein naar Amsterdam Bijlmer Arena. Omdat de Lego-film daar wel in 2D draaide maar in Utrecht niet. We aten popcorn en maakten een foto van jou bij de Lego-poppetjes. We reden terug met de trein en de bus. Je vertelde de buschauffeur op de heenweg enthousiast dat we naar de film gingen. Die van de terugweg vertelde je heel blij dat we naar huis gingen. We aten thuis pasta die we van de buren hadden gekregen. We fietsten in het donker nog even naar de supermarkt voor een paar boodschappen. Toen we voor de kassa stonden zong Bill Withers het liedje ‘Lovely day’ en wij zongen mee. Ik fietste met een dikke glimlach naar huis en bracht je even later naar bed. Ik hoefde nog niet naar bed, ik had nog energie voor tien.

De dag was al om 05.07 uur begonnen. Het was buiten nog verdacht stil. Jij was wakker en ik niet blij. De nacht daarvoor was je ook al aan het spoken geweest. Ik zette Dora voor je aan op onze slaapkamer, en draaide me demonstratief om. Daar nam jij geen genoegen mee. Jij wilde het liefst in mij liggen. Ik had behoefte aan persoonlijke ruimte. Jij wilde jouw benen op een bepaalde manier tegen mij aan en had ook een vastomlijnd idee over hoe mijn armen moesten liggen. Ik rolde bijna uit bed. En dat terwijl het grote bed verder leeg was, omdat Keet en pappa op wintersport waren. Het leek een lange dag te worden.

Lieve Teun, wat is het toch leuk om samen met jou op pad te gaan. Om de bus te pakken, om samen per ongeluk in de stiltecoupé te belanden. En wat is het stom dat we toch zo vaak thuis blijven hangen. Omdat ik nog even wat wil werken, of omdat ik moe ben. Omdat jij net zo lekker aan het spelen bent, terwijl ik boodschappen wil doen. De dagen waarop we er op uit trekken zijn we op ons best. Laten we vooral onthouden dat het verschil tussen een prima middelmatige dag en een topdag vaak maar één beslissing is.  De beslissing om samen de wereld te ontdekken. Om tot actie over te gaan.



maandag 27 januari 2014

Love Mama!

Natuurlijk zou onze relatie niet veranderen! Dacht ik negen jaar geleden. Daar zouden wij wel voor zorgen. Hahaha alle goede voornemens ten spijt, nogal logisch dat dat niet helemaal waar is. Er verandert nogal wat. Soms is het beter, soms is het lastiger. Het is in ieder geval alle moeite waard #LoveMama

ps Love Mama! gaat bijna naar de drukker!!! En eind maart ligt hij in de winkels.

zondag 5 januari 2014

Recht en hoekig


We hadden een fikse ruzie. We zeiden dingen als: jij doet ALTIJD dit en, jij denkt NOOIT aan dat. We zijn niet zo goed in ruzie maken. En ze gaan altijd over dezelfde stomme huishoudelijke dingen. Omdat ik wat slordiger ben (ik noem dat relaxter) en jij wat netter. Ik vond jou toen stom en jij mij waarschijnlijk ook. En tot overmaat van ramp ging ik nog huilen ook. En toen vond ik niet alleen jou, maar ook mezelf nog stom.

Ik kon uiteindelijk wel bedenken dat het niet gek was dat we aan het ruziën waren. We hadden drukke weken. Allebei knoerthard aan het werk, soms ook in de avonden. Ondertussen rennen zodat Keet naar voetbaltraining kon, Teun niet overal mee naar toe werd gesleept, ik op tijd naar mijn cursus kon en we ook nog lekker en goed eten op tafel hadden staan.

Ik had me na de zomervakantie voorgenomen om vaker een oppas te regelen zodat we samen uit eten konden. Ik zou je ophalen van je werk in Amsterdam, zodat we eerst hand in hand over grachten konden lopen en dan  een kroeg of restaurant in. Maar toen vlogen de weken voorbij, had ik me in een vlaag van verstandsverbijstering ook nog opgegeven voor een kleinkunstcursus, die weer een avond extra vulde, en waren we samen vooral dingen aan het regelen en aan het samenwerken om de boel draaiende te houden. We waren sindsdien geen een keer samen uit eten geweest. En het leven voelde recht en hoekig.

Tijd voor actie. Dus ik appte onze lieve oppas Mariska. ‘Help! kun je deze week een keer oppassen? Henno en ik moeten echt even samen uiteten.’  De data die ik stuurde lukte niet. Op andere dagen konden wij niet. Want cursus, want werk, want weet-ik-veel-wat. Tot zij schreef: ‘maar vanavond kan ik wel!’

Die avond zaten we in een restaurant waar we nog nooit waren. Met eten dat we niet zelf mochten uitkiezen, omdat de kok bepaalde. We spraken over de kinderen, we spraken over ons werk, we spraken over vrienden en over wat we leuk vonden. We spraken niet meer over de ruzie. We aten bekende en onbekende gerechten en waren het erover eens dat de kaasplank won. Na een paar uur fietsen we vrolijk naar huis. Die avond hadden we geen spetterende seks. We waren moe. Maar het leven was sindsdien weer rond en zacht.

De illustratie bij dit blog heeft Moniek Paus gemaakt voor mijn nieuwe boek Love Mama! dat vanaf april 2014 verkrijgbaar is.