Perfect getimed

Doutzen Kroes is zwanger van haar tweede kindje. Ze krijgt ‘de perfect getimede baby’, aldus de Privé.

Ik kan dat niet, baby’s timen. Die van mij gooiden steeds roet in het eten. Keet was op alle fronten veel vroeger dan verwacht. En doordat ik daarna een paar jaar de tijd nodig had om mezelf bij elkaar te rapen (ik was een tijdje niet zo relaxt) was er nog even geen ruimte voor een tweede. Tegen de tijd dat wij bedachten dat een tweede welkom was, bleek die niet te komen. Ik timede wat af. Maar het zat er niet in. Wij besloten dat het met z’n drieën ook leuk was, en prompt besloot Teun dat het toch zijn tijd was. En zo kreeg Keet zes jaar na haar geboorte toch nog een broertje.

Vorige week zat ik na afloop van een schrijfworkshop in een verlaten cursuszaaltje nog wat werk af te ronden, toen twee medewerkers van het zalencentrum het zaaltje kwamen opruimen. Al kletsend over collega’s ruimden ze de stiften en koffiekopjes op. Ze roddelden over hun collega Paul die net vader was geworden. ‘Als dat kind tien is, is hij al vijftig!’ riep de een. Ze waren het er beide over eens dat dat wel heel oud was. Ik geloof dat ze hem al met een rollator langs het voetbalveld zagen staan. ‘Goh, dat heb ik ook,’ bedacht ik me toen hardop. Ze keken me verschrikt aan. Alsof het meubilair plotseling ging praten. ‘Ik ben ook vijftig als mijn zoontje tien is.’ Ze probeerden het een soort van goed te maken door te zeggen dat je dat echt niet zou zeggen. Ik kon het niet laten om ze toch duidelijk te maken dat het leven nou eenmaal niet te plannen valt. Ook al denkt de Privé van wel. Dat het leven loopt zoals het loopt. Misschien had Doutzen het ook allemaal wel heel anders in haar hoofd.