maandag 27 januari 2014

Love Mama!

Natuurlijk zou onze relatie niet veranderen! Dacht ik negen jaar geleden. Daar zouden wij wel voor zorgen. Hahaha alle goede voornemens ten spijt, nogal logisch dat dat niet helemaal waar is. Er verandert nogal wat. Soms is het beter, soms is het lastiger. Het is in ieder geval alle moeite waard #LoveMama

ps Love Mama! gaat bijna naar de drukker!!! En eind maart ligt hij in de winkels.

zondag 5 januari 2014

Recht en hoekig


We hadden een fikse ruzie. We zeiden dingen als: jij doet ALTIJD dit en, jij denkt NOOIT aan dat. We zijn niet zo goed in ruzie maken. En ze gaan altijd over dezelfde stomme huishoudelijke dingen. Omdat ik wat slordiger ben (ik noem dat relaxter) en jij wat netter. Ik vond jou toen stom en jij mij waarschijnlijk ook. En tot overmaat van ramp ging ik nog huilen ook. En toen vond ik niet alleen jou, maar ook mezelf nog stom.

Ik kon uiteindelijk wel bedenken dat het niet gek was dat we aan het ruziƫn waren. We hadden drukke weken. Allebei knoerthard aan het werk, soms ook in de avonden. Ondertussen rennen zodat Keet naar voetbaltraining kon, Teun niet overal mee naar toe werd gesleept, ik op tijd naar mijn cursus kon en we ook nog lekker en goed eten op tafel hadden staan.

Ik had me na de zomervakantie voorgenomen om vaker een oppas te regelen zodat we samen uit eten konden. Ik zou je ophalen van je werk in Amsterdam, zodat we eerst hand in hand over grachten konden lopen en dan  een kroeg of restaurant in. Maar toen vlogen de weken voorbij, had ik me in een vlaag van verstandsverbijstering ook nog opgegeven voor een kleinkunstcursus, die weer een avond extra vulde, en waren we samen vooral dingen aan het regelen en aan het samenwerken om de boel draaiende te houden. We waren sindsdien geen een keer samen uit eten geweest. En het leven voelde recht en hoekig.

Tijd voor actie. Dus ik appte onze lieve oppas Mariska. ‘Help! kun je deze week een keer oppassen? Henno en ik moeten echt even samen uiteten.’  De data die ik stuurde lukte niet. Op andere dagen konden wij niet. Want cursus, want werk, want weet-ik-veel-wat. Tot zij schreef: ‘maar vanavond kan ik wel!’

Die avond zaten we in een restaurant waar we nog nooit waren. Met eten dat we niet zelf mochten uitkiezen, omdat de kok bepaalde. We spraken over de kinderen, we spraken over ons werk, we spraken over vrienden en over wat we leuk vonden. We spraken niet meer over de ruzie. We aten bekende en onbekende gerechten en waren het erover eens dat de kaasplank won. Na een paar uur fietsen we vrolijk naar huis. Die avond hadden we geen spetterende seks. We waren moe. Maar het leven was sindsdien weer rond en zacht.

De illustratie bij dit blog heeft Moniek Paus gemaakt voor mijn nieuwe boek Love Mama! dat vanaf april 2014 verkrijgbaar is.