Short story 5: Attentie buurtpreventie

Mevrouw De Vries schept twee schepjes koffie in de filter, vult het waterreservoir en doet het koffiezetapparaat aan. Haar buurvrouw had haar gezegd dat ze beter zo’n modern apparaat kon kopen. Met van die pads. Dat zou makkelijker zijn als je slechts één of twee kopjes hoeft te zetten. Maar mevrouw De Vries houdt liever vast aan het oude, het bekende.
De geur van de koffie verspreidt zich door haar appartement op de derde verdieping. Als de koffie klaar is, gaat ze met haar kopje aan tafel zitten. Het is dinsdag. Dinsdag is één van de drukste dagen van de week. De leerlingen van de hogeschool aan het einde van de straat fietsen in een lange stroom naar de verschillende gebouwen. Ze had het vijf jaar geleden afschuwelijk gevonden dat de school in haar wijk gebouwd werd. Al die studenten, al die drukte voor de deur. Maar inmiddels is het vertrouwd. De intocht ’s ochtends om half negen en de grote uittocht om vijf uur. Het geeft ritme aan de dag. En zo heeft ze iedere ochtend een vertrouwd schouwspel bij haar eerste kopjes koffie.
Er draait een donkerblauwe Volkswagen het parkeerterrein van het appartementencomplex op. Deze auto is niet van één van de bewoners. Ze weet precies wie hier wonen en wie in welke auto rijdt. Ze weet ook wie er uit deze auto zal stappen. Die dame heeft ze vorige week ook al een keer gezien. Een dame in mantelpak. Iemand die er in ieder geval uitziet alsof ze niet hoeft te beknibbelen op parkeergeld. Maar dat wel doet. Ze heeft vorige week voor de zekerheid het kenteken van de auto genoteerd.
Mevrouw De Vries drinkt haar kopje koffie leeg. Sneller dan gebruikelijk. Ze wil nu eerst het briefje typen en naar beneden brengen. De Libelle die voor haar ligt moet maar even wachten. Die leest ze morgenochtend wel uit.
Ze pakt de typemachine uit haar kast en draait er een wit vel in. Langzaam maar vastberaden komen de woorden op papier. Mevrouw De Vries houdt van typen. Houdt van iedere slag die een letter vormt. Het is al weer een tijdje terug dat ze haar laatste brief schreef. Eigenlijk schrijft ze steeds minder. Ze eindigt de brief met een vriendelijke groet, draait hem voorzichtig uit de machine en vouwt hem zorgvuldig dubbel.
Ze loopt naar de kapstok, trekt haar jas aan, draait de deur van het slot en met de brief en haar sleutelbos in haar handen vertrekt ze naar beneden.
Op straat is de rust teruggekeerd. De studenten zitten in de les, de werkende mensen op hun kantoor. Ze steekt de parkeerplaats over naar de zojuist geparkeerde Volkswagen. De brief klemt ze onder de ruitenwissers. Dan kijkt ze om zich heen. Pakt haar sleutelbos en loopt met de scherpste sleutel van de bos langs het linkerportier van de auto. Tevreden luistert ze naar het krassende geluid van de sleutel op de lak van de auto. Zonder om te kijken loopt ze rustig terug naar huis.