vrijdag 11 april 2014

Altijd 33


Vandaag is het al weer tien jaar geleden dat we Ida verloren. Afgelopen jaar schreef ik in mijn Kleinkunstcursus dit liedje voor haar. 



We waren jong, 18 jaar,
jij kort, ik lang haar,
we renden, we lachten,
we feesten op grachten
Woonden samen in een huis
Voelden ons daar samen thuis
Soms weken studeren
Goed eten, presteren



We zwommen en klommen
En niks kon ons bommen
Ieder eigen vriendinnen
Jij meer drang om te winnen
Jij een zwemmer, een renner
ik altijd al de penner
Samen maakten we chili
En we leken familie

En samen stonden we voor de spiegel,
samen voor het slapen gaan.
We trokken samen gekke bekken
Om zo rimpels tegen te gaan.

Ons diploma gehaald
Nu managers, goed betaald
In mantelpakjes naar kantoor
Wij gingen het maken hoor
Goeie banen en een auto,
Flessen Champagne of Merlot,
Toen vertrok je uit ons stadje
Samenwonen met je schatje

Maar wij bleven rennen
Zeven heuvels verkennen
Dam tot dam in ons zak
Hezen we ons in duikpak
In de winter naar de sneeuw
Mocht ik toch gezellig mee
We dronken, we klonken
En werden stomdronken

En samen stonden we voor de spiegel,
samen voor het slapen gaan.
We trokken samen gekke bekken
Om zo rimpels tegen te gaan.

Toen kwamen er wolken
Jouw dromen bevolken
Twijfels over alles
Werk, liefde en lovers
Uren konden we bellen
Ik luisteren, jij vertellen
Over allerlei angsten
Voor jezelf werd je ‘t bangste

Het spook in je hoofd
Werd maar niet gedoofd
Zoek hulp riep ik toe
werd jouw zorgen moe
Tot je zomaar verdween
niemand wist waarheen
we zochten en wachten
jij had andere gedachten

En samen stonden we voor de spiegel,
samen voor het slapen gaan.
We trokken samen gekke bekken
Om zo rimpels tegen te gaan.

Je werd pas gevonden
Toen we niets meer konden
Nooit meer samen, niet lachen
Geen bergen afraggen
Niet rennen, niet zwemmen,
geen gekke bekken meer trekken
Een rimpel meer ga jij niet krijgen
Je zult altijd 33 blijven.

3 opmerkingen:

  1. Lieve Els,
    Wat een mooi liedje! Dank je voor het delen van deze mooie herinneringen. Ik ben er een beetje stil van... Ons wervelwindje Ietje.. Liefs, Monique

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ha lieve Monique,
      Zie nu je berichtje pas. Fijn dat je het mooi vindt.
      x x x Elsbeth

      Verwijderen
  2. Peter Bronsgeest11 april 2015 om 12:12

    Poe hee. Mooi.

    BeantwoordenVerwijderen