dinsdag 13 januari 2004

Slice of life

Vandaag is er in Den Haag een leraar door zijn hoofd geschoten. Door een leerling. In de kantine. Op klaarlichte dag. Onder de ogen van tientalle andere leerlingen.
Ik hoor dit nieuws terwijl ik in de auto naar huis in de file sta op de A2. Om mij heen schuift de ene lease-auto naast de andere lease-auto steeds een paar meter op. Ik heb net een training gegeven aan drie beschaafde jonge mannen (gemiddelde leeftijd 25 jaar) en een vriendelijke jongedame van een chique bank, om ze te leren hoe ze duidelijke en beschaafde rapporten kunnen schrijven voor nog veel chiquere en belangrijkere mensen. In mijn auto met airco en leren bekleding bel ik hands free een succesvolle vriendin met burn-out. Vriendin heeft het nieuws over de schietpartij nog niet gehoord. Zij is therapeutisch haar huis aan het schilderen.
Op ditzelfde moment is er in Den Haag een jongen van 17 jaar voortvluchtig omdat hij net zijn leraar door de kop heeft geschoten. In een volle kantine. Met tientalle getuigen. Zwerft hij nu op straat op zoek naar een goede schuilplaats? Zit hij op de bank bij vrienden die hem beschermen? Inmiddels weet heel Nederland wat hij gedaan heeft. Wat is er met hem aan de hand? Is dit een incident of is er iets groters gaande?
Zo’n 60 kilometer verderop zit op dat moment vriend H. in de trein naar huis. Traject Bussum – Utrecht. Te genieten van zijn nieuwste speeltje, de Ipod, waar wel 500 cd’s in kunnen. Hij heeft zijn werk inmiddels veilig verlaten. Zonder kogels, zonder messteken. Ik bel hem en vraag of hij het nieuws al heeft gehoord. Nee, hij had het nog niet gehoord. Is wel geschokt, maar niet verbaasd.
Niet verbaasd. Ik ben bijna thuis, H. is ook bijna thuis. We drinken samen een cup-a-soup. Ook al is het al vier uur geweest. We nodigen een vrijgezelle vriend uit om te komen eten. Op het nieuws zien we een verslaggever bij een verlaten school nog eens vertellen wat er is gebeurd. De jongen is op dat moment nog steeds voortvluchtig. Wij eten zuurkool met gebakken banaan.
Morgen gaat vriend weer naar school om acht jongens en twee meisjes die buiten het reguliere onderwijs terecht zijn gekomen te ondersteunen bij het leren. Het zijn geen lieverdjes. Anders hadden ze niet in zijn klas gezeten.
Morgen ga ik weer naar mijn keurige kantoor. Een fatsoenlijke vergadering bijwonen met goed betaalde managers. Daarna heb ik een tot in de puntjes verzorgde nieuwjaarsborrel in een cultureel verantwoorde locatie.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten